همه انسانها باید برای رسیدن به تقرب الی الله که به معنای نزدیک شدن به جوار محبوب است تلاش کنند و موانع موجود را از سر راه خود بردارند و مراقبت نمایند تا مانعی راه را مسدود نکند و یا باعث انحراف از راه و هدف اصلی نشود. تعالیم قرآن و روایات سعی دارد تا با نشان دادن این موانع، انسان را در این راه یاری نماید، همچنین راهکارهایی هم برای رفع این موارد پیشنهاد می دهد. موانعی هستند که تفکرات آدمی را نشانه می گیرند. از مهمترین این موانع، غفلت نسبت به یکتا معبودی است که هدف اصلی انسان است و نیز فراموش کردن خود الهی و فطرت انسانی است. همچنین تردید در وقوع لقای الهی موجب یأس و گمراهی می شود و انکار ولایت باری تعالی و اولیاءالله، موجب دوری انسان از خداوند می شود. مانع مهم نظری دیگر ظن و گمان های واهی در اعتقادات و ریا و شرک است که باعث گم کردن هدف و مقصود اصلی انسان می شود. اما موانعی هم وجود دارد که اعمال انسان را تحت الشعاع قرار می دهد که مهم ترین آنها حب دنیا و پیروی از شهوات نفسانی است که مانع مهم و سرچشمه همه معاصی و خطاهای انسان است. مانع دیگر تکبر در برابر ساحت خداوند است که جز به هلاکت نمی انجامد. همچنین تهاون در انجام اوامر الهی و تمرد و سرپیچی از فرمان حق باعث تیره شدن قلب و محجوب شدن از محبوب می شود. اما راهکارهایی هم وجود دارند تا با بکار بستن آنها موانع موجود از سر راه کنار رود. ابتدا آگاهی و سپس توبه که خود رجوعی به ارحم الراحمین است به همراه مراقبت برای عدم انحراف از مسیر و همچنین اخلاص و محبت که مرکبی برای راه است. در این بین استفاده از وسایلی که در این راه انسان را یاری می رسانند، یقینا در طی کردن سیر الی الله و تقرب به ذات مقدسش راهگشا خواهند بود.