معنا شناسي به عنوان دانشي که به مطالعه علمي معنا ميپردازد، راه خود را به حوزه ي تفسير قرآن باز کرد. گرچه به دليل لزوم جرح و تعديل روشهاي فهم متن با علوم اسلامي، تطبيق اين علوم و راه يابي آنها به حوزه ي تفسير قرآن، به کندي پيش رفت. در اين پژوهش معنا شناسي حيات در قرآن کريم مد نظر بوده است؛ با جستجوي مترادفها و متضادهاي نسبي واژه ي حيات و يافتن کلمات وعبارتهاي فعال که در استواري و ساختار اصلي مفهوم حيات نقش دارند و نيز عبارتهاي منفعل که از حيات نتيجه ميشوند، راه براي ترسيم ميدانهاي معنا شناسي پيرامون آنها، ورسيدن به جهان بيني قرآن در مورد حيات هموار گرديد. حيات به معناي زندگي، در قرآن کريم در مورد خداوند، به عنوان حي بالذات به کار رفته وبراي گياهان، جنبندگان و انسان نيز آمده است. در طول برداشت معنا شناسانه از حيات، لايه هايي از معناي حيات به معناي زندگي برتر، در آيات پديدار گشته و حيات از زندگي مادي و زندگي برتر و معنوي ارتقا يافت. تا آنجا که مثلا ؛ کافر علي رغم زندگي و حيات ظاهري از نظر قرآن کريم مرده است و از طرف ديگر شهيد با وجود اينکه حيات ظاهري ندارد، زنده خطاب مي شود. همه ي اين موارد نشان از ظهور معنايي جديد از حيات دارد.