با وجود اینکه در اسلام انقلابیگری بر پایه ی رفق و مدارا مطرح گردیده است ، برخی درصدد برآمدند که با توجه به آیات و روایاتی که دلالت بر فضیلت جهاد و تشویق مسلمانان به آن می کنند، سیره انقلابی پیامبر اسلام را حمل بر خشونت کنند، در حالی که در کتاب مقدس نیز عملکرد انقلابی بر پایه ی جنگ و جهاد، تقدیس شده است. در این پژوهش به بیان این مسأله می پردازد که سیره انقلابی انبیاء در قرآن و و سایر ادیان که در عهدین مطرح شده چه می باشد لذا در این نوشتار مواردی مطرح می شود که نشانگر همسویی اهداف انقلابی پیامبر اسلام با پیامبران دیگر ادیان توحیدی می باشد تا حقیقت روشن گردد و ثابت شدن این امر که رفتارهای انقلابی بر پایه ی جنگ و جهاد برای تحمیل دین نیست و قاعده اولیه نزد رسول خدا صلح است ضرورت تحقیق را می رساند. هدف از داشتن سیره انقلابی در قرآن، در واقع صدور جنگ و تجاوز به معنای گرفتن زمین های دیگران نیست، بلکه صدور انقلاب به معنای صدور پیام رسالت انقلاب که همان حاکمیت توحید وگسترش دین خدا و دفاع از ضروریات زندگی بشراست، می باشد. برخلاف آنچه در تورات آمده و اهداف انقلابیگری، تصرف زمین یک ملت و قتل عام و نابود کردن همه ی مردم آن شهرها بوده است.به طور کلی ادیان الهی در مسائل مهمی مانند صلح و جنگ، تفاوت اساسی ندارند، بدین معنا که مثلاً در یک دین الهی مردم به صلح و صفا فرا خوانده شده باشند و در دین دیگر به خشونت؛ بلکه در همه ادیان الهی هم جهاد و هم دفاع وجود دارد وهم صلح و محبت و مهربانی. متاسفانه چنین وانمود شده است که اسلام دین خشونت است و پیامبر اسلام خشونت گرا و دین مسیحیت و حضرت عیسی صلحگرا . حال آن که اسلام دین تسامح است حتی غربی ها نیز بدان اعتراف دارند.