مقاله جامعیت قرآن کریم در آیه «تبیانا لکل شیء» و رابطه آن با عترت؛ بنابراین که بعضی از آیات مبین بعضی دیگر می‌باشد مانند آیه «لاَ رَطْبٍ وَ لاَ يَابِسٍ إِلاَّ فِي کِتَابٍ مُبِينٍ» که مبین آیه مورد بحث می‌باشد و روایات نیز از نمونه مبین قرآن می‌باشد «وَ هُوَ كِتَابٌ فِيهِ تَفْصِيلٌ وَ بَيَانٌ وَ تَحْصِيلٌ وَ هُوَ الْفَصْلُ لَيْسَ بِالْهَزْلِ وَ لَهُ ظَهْرٌ وَ بَطْنٌ فَظَاهِرُهُ حُكْمٌ وَ بَاطِنُهُ عِلْمٌ ظَاهِرُهُ أَنِيقٌ‏ وَ بَاطِنُهُ عَمِيق‏» و «فَإِنَّ اللَّهَ- تَبَارَكَ وَ تَعَالى‏- شَرَعَ الْإِسْلَامَ، وَ سَهَّلَ شَرَائِعَهُ لِمَنْ وَرَدَهُ، وَ أَعَزَّ أَرْكَانَهُ لِمَنْ حَارَبَهُ، وَ جَعَلَهُ عِزّاً لِمَنْ تَوَلَّاهُ، وَ سِلْماً لِمَنْ دَخَلَهُ، وَ هُدًى لِمَنِ ائْتَمَّ بِهِ، وَ زِينَةً لِمَنْ تَجَلَّلَهُ، وَ عُذْراً لِمَنِ انْتَحَلَهُ، وَ عُرْوَةً لِمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ، وَ حَبْلًا لِمَنِ اسْتَمْسَكَ بِهِ، وَ بُرْهَاناً لِمَنْ تَكَلَّمَ بِهِ، وَ نُوراً لِمَنِ اسْتَضَاءَ بِهِ، وَ عَوْناً لِمَنِ اسْتَغَاثَ بِه» و حکایت از این حقیقت می‌کند که قرآن جامعیت تام اسرار تکوینی و تشریعی را دارا می‌باشد و به منزله آئینه تمام نمای استعدادات امت از نازل‌ترین مرتبه تا عالی‌ترین مرتبه می‌باشد «اِنه قالَ كتابُ الله عَلي اَربعةِ اشياء: العِبارَة و الاشارَة و اللطائِف و الحَقايِقِ، فَالعبارَةُ لِلعَوامِ و الاشارَةُ لِلخَواص و الطائِفِ لِلاولياء و الحقائق لِلانبياء» و پیامبر که صاحب مقام «لِی مَع الله» و «اُوتیتَ جَوامع الکَلم» و «بُعثتَ لاُتمِّم مَکارم الاَخلاق»‌ می باشند صدرنشین صاحبان مقامات عالی‌اند و جانشینانشان قرآن ناطقند و هر آنچه در قرآن تشریعی بیان شده است در ظرف استعدادی آنان تعبیه شده است «کُل شَیء اَحصَینَاه فِی اِمام مُبین» و کتاب یا قرآن اولاً و بالذات خطاب به آنان می‌باشد چنانچه وارد شده است «مَن خُوطب بِه» و آنان حامل تمامی اسرار کتاب‌اند «وَ مَن عِندَه عِلم الکِتاب» و دیگران از امت بواسطه فیض آنان به اندازه استعداداتی که دارند بهره‌مند می‌شوند «اَینَ بَابَ اللهِ الَّذی مِنهُ یُوتَی».